W jednym z wywiadów Jan Němec powiedział: "Reżyser musi stworzyć swój własny świat [...], świat pozornie niezależny od rzeczywistości. Malarze tworzyli swoje własne światy, podobnie jak kompozytorzy. Udało się to jednak bardzo niewielu reżyserom: na pewno Chaplinowi, jak i Bressonowi i Buñuelowi. Jeśli spróbuję zrobić film, który w powierzchownym stopniu przypomina rzeczywistość, to nie tylko zmarnuję czas, lecz także odwrócę uwagę widzów od sedna sprawy. Siłą rzeczy będą pytać, czy film nie zniekształca rzeczywistości, czy tak to wygląda w prawdziwym życiu, czy też może trochę inaczej, i tak dalej. Lecz jeśli już od pierwszej sceny stanie się jasne, że powierzchowne podobieństwo do świata rzeczywistego jest nieistotne, to widzowie porzucą swe ulubione porównania i skupią się na tym, co reżyser chce im przekazać."

O późnych latach sześćdziesiątych: "Głównym impulsem całej naszej dotychczasowej działalności był <<bój z ciemnymi siłami reakcji>>, używając słownika historycznego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). Ta siła napędowa odpadła. Jeżeli żyjemy w społeczności, która z zasady jest zniewolona, to obowiązkiem każdego człowieka myślącego jest atakować to zniewolenie na wszystkie sposoby. I tak było."


Cytaty podaję za: Hames Peter, Czechosłowacka Nowa Fala, Gdańsk: słowo/ obraz terytoria 2009.